Vuurland

Eigenlijk beginnen drama’s of komedies onmerkbaar. Het begin is doorgaans zeer onschuldig. Men ziet het gekke einde of de noodlottige afloop er volstrekt nog niet aan af. Trouwens; wat is een noodlottig einde? Als er veel doden zijn? Er zijn er nogal wat aan het einde van dit stuk. Het is aan de toeschouwer de noodlottigheid daarvan te wegen. Voor zover die daar tenminste behoefte aan heeft.
De alwetende figuur is de gids tussen levenden en doden en toont waartoe jaloezie kan leiden.

Kan het leven ooit een sprookje zijn?